Yılanlar, vücutlarını kaplayan kalın bir boynuzsu tabaka ile örtülü pullara sahip olan canlılardır. Bu tabaka, vücutlarındaki suyun buharlaşmasını önler. Yılanlarda salgı bezleri bulunmadığından, derileri sürekli kuru kalır. Bu nedenle büyüyebilmek için belirli aralıklarla deri değiştirirler. Geriye yatık dişleri, besinleri tutmaya yarar. Zehirli türlerde uzun oluklu ön zehir dişleri bulunur. Güneş altında kalarak vücut ısılarını düzenlerler. Sonbahar geldiğinde kuytu yerlerde uyuşuk bir dönem geçirir ve ilkbaharda tekrar aktif hale gelirler. Çoğunlukla 3 metreden sonrasını görmezler. Çatallı ve uzun dilleriyle hava ve yerdeki kimyasalların kokularını algılarlar. Sol akciğerleri neredeyse kaybolmuş haldedir. Dış kulakları olmayan yılanlar, çene ve kulakları arasındaki kemik bağlantılarıyla bulundukları yerde topraktan gelen sarsıntıları işitirler. Yılanların çiftleşme ve üreme süreçleri, türlerine göre küçük farklılıklar gösterebilir.

Yılan türlerinde üreme, iki ana kategoriye ayrılır: Ovipar (yumurtlayarak) ve Ovovivipar (canlı doğurarak). Canlı doğurma, aslında gerçek bir doğum değildir. Yumurtalar dişi yılanın karnında gelişir ve yavrular yumurtadan çıktıktan sonra doğmuş gibi algılanır. Tüm yılan türlerinde iç döllenme bulunur. Dişi ve erkek yılanlar çiftleşmeden sonra, dişi yılan yumurtalarını toprağın içine, yosunların çürümekte olduğu gübre ve yapraklar arasına bırakır. Bu yumurtaların 2-3 aylık bir gelişme dönemi vardır. Daha sonra yavrular, kabuklarını kırarak yumurtadan çıkar. Yavrular, ergin yılanlara benzer ve başlarıyla etraflarına bakabilirler. Yılan türlerinde yavru bakımı genellikle olmaz. Boidae ailesinden bazı yılanlar, dişilerin yumurtaları toprağın içine bırakmak yerine, bunlara sarılarak korumaları ve vücutlarındaki kasları titreştirerek yumurtaları ısıtmaları görülebilir. Bu, kanatlı canlılardaki kuluçkaya yatma davranışına benzer.

Yılanlardaki üreme türlere göre biraz farklı olsa da, üreme dönemi geldiğinde erkek ve dişi yılan birbirine sarılır ve sürtünerek hızla hareket edip birbirlerine kur yapmaya başlar. Bu davranış sıkça görülebilir. Birden çok erkek yılanın tek bir dişi için rekabet etmesi de oldukça yaygındır. Yılanların eş seçimi bu şekilde tamamlanınca çiftleşme başlar ve bu belli aralıklarla devam eder.

Erkek yılanların üreme organları, çatallı bir yapıya sahip olup iki tarafa ayrılır. Buna "hemipenis" adı verilir. Bu yapının çatallı olmasının avantajı, dişiyle sarılma yönünde yani dişinin her iki taraftan döllenmesini sağlamasıdır. Bu yapı, halk arasında bazen ayak olarak algılanabilir. Bu nedenle "ayaklı yılan" deyimi ortaya çıkmıştır.